Als alles opeens anders is…
(door Annette Oppenberg van Solve !t Counseling & Coaching)
…kom ik er weer achter hoe gewend ik ben aan routine. Sinds 16 maart werk ik thuis en volg ik het nieuws over de laatste ontwikkelingen. Zelf voel ik geen angst om het virus te krijgen. Ik heb wel een onheilspellend gevoel sinds het virus ook in Nederland is opgedoken. Met als beeld dat er een grote vloedgolf aankomt die ons allemaal overspoelt, hoe hard we ook een dam aan het bouwen zijn.
Alles voelde al anders in mij, omdat ik rouw om mijn lieve (ex) schoonmoeder Elly. Zij ging begin februari naar de huisarts toe omdat ze zich al een tijdje niet lekker voelde. Ik vond het heel heftig om haar te zien strijden om uiteindelijk te verliezen in amper 3 weken tijd. Zoals ze mijn hand vastpakte en haar diepste wens uitsprak om bij ons te willen blijven. Om haar hoop te zien om naar huis te mogen terwijl ik zag dat ze het niet zou redden. En na een paar dagen haar berusting in haar lot, waardoor ze rustig kon sterven. Het heeft me enorm aangegrepen.
Haar uitvaart was op 3 maart en we werden gewaarschuwd om geen handen te schudden, maar het Coronavirus leek nog ver weg. Intussen zijn we weken verder en worden we verzocht om zoveel mogelijk thuis te blijven en minstens anderhalve meter afstand te houden van elkaar. Om hieraan te voldoen en dit vol te houden, hebben we het besef nodig dat deze crisis dodelijk is. Alsof we in een film zitten die niet over ons gaat…of toch wel?
Ik merk aan mezelf dat ik tijd nodig heb om te schakelen naar de nieuwe situatie die ook weer kansen biedt. De routine loslaten en een nieuw ritme vinden. Dit virus schopt alles in de war. En daagt ons uit om ons aan te passen en om te gaan met alles wat hierbij komt kijken. Kinderen opeens de hele dag thuis, thuis werken, beperkte vrijheid, niet bij je ouders kunnen zijn... Gelukkig kan ik uit (beroeps)ervaring zeggen dat chaos en verwarring aan het begin staan van iets nieuws. Oude denk- en gedragspatronen werken niet meer, waardoor er een fase ontstaat waarin het zoeken is naar een nieuwe manier van omgaan die wel voor je werkt.
Dit biedt kansen
Een kans om meer aandacht te geven aan jezelf en te voelen wat je nodig hebt. Misschien heb je rust nodig en kom je erachter hoe moe je eigenlijk bent. Misschien voel je angst en onzekerheid, komen oude weggestopte emoties tevoorschijn. Of kom je eindelijk toe aan uitgestelde klussen zoals de administratie bijwerken of de grote voorjaarschoonmaak zoals vroeger. Pak je je hobby weer op waar je altijd zo’n plezier aan beleeft. Zelf ben ik weer gaan bakken en nieuwe gerechten aan het uitproberen. De kokosbananencake is goed gelukt en de tajine ook! Opeens heb ik de Turkse winkel gevonden waar ik allerlei kruiden hebt gekocht die ik normaal gesproken niet zou kopen. Mijn knop is om en ik merk dat ik best heel creatief ben.
Hoe mooi om te zien dat wij vanuit ons ‘isolement’ onze handen uitreiken naar elkaar! We kunnen niet bij elkaar zijn maar wel met elkaar las ik ergens. Social Media zorgde voor een behoorlijke individualisering en blijkt nu een hulpmiddel te zijn in elkaar steunen, stimuleren, hulp vragen en hulp bieden.
Voor de mensen die anderen kunnen helpen en bijstaan, doe het!
Voor de mensen die hulp en ondersteuning nodig hebben, vraag het!
Als wij door het virus JIJ en IK weten om te zetten in een verbindend WIJ, is uit het ongemak, narigheid en pijn iets heel waardevols ontstaan. Namelijk het besef dat we elkaar nodig hebben.
Ben je geïnspireerd door deze blog? Wil je meer lezen? Op de hoogte blijven van Bewust Bollenstreek, haar professionals en de activiteiten? ==> Vraag onze nieuwsbrief aan, dan ontvang je onze agenda!
