Wat is jouw trigger?
Een trigger is een klein onderdeeltje van een wapen, zoals een pistool. De trigger zelf doet niets. Als het wapen geladen is met munitie, zet die kleine trigger het mechaniek in werking en volgt er een behoorlijke knal. Jij bent het wapen. Onderdrukte emoties zijn je munitie. Als je heftig reageert (ontploft) op wat iemand doet of zegt, heb je je trigger gevonden. Nu nog onderzoeken waar deze trigger is ontstaan.
Wat heeft iemand concreet gezegd of gedaan waardoor je een emotie voelde?
Bijv.: Mijn moeder bemoeit zich met de opvoeding van mijn kinderen. Ze doet altijd alsof ze alles beter weet. Dat maakt me boos.
Welke diepere emotie en welk lichamelijk gevoel roept dit bij je op?
Bijv.: Ik voel een steen in mijn maag en heb het gevoel dat ik het nooit goed genoeg doe, nooit goed genoeg ben.
Wanneer heb je deze emotie eerder in je leven gehad?
Bijv.: Regelmatig. Bij ons thuis mochten we niet huilen of boos zijn.
Wat ben je hierdoor over jezelf gaan geloven?
Bijv.: Dat mijn emoties er niet toe doen, dat ik er niet toe doe.
Komt je trigger voort uit trauma?
Trauma is niet alleen seksueel misbruik, mishandeling of oorlog. Dit zijn natuurlijk allemaal vreselijke dingen die niet hadden mogen gebeuren. Trauma kan echter ook ontstaan door factoren die er wel hadden moeten zijn, maar er niet waren: Je gewenst en geliefd voelen. Gehoord en gezien worden. Het zijn hele belangrijke behoeften die je als kind nodig hebt. Indien ze niet vervuld worden kan dit ontwikkelingstrauma als gevolg hebben.
Verbinding en authenticiteit
Verbinding met je ouders of verzorgers is belangrijk voor je overleving. Authenticiteit is helemaal jezelf zijn, met de emoties die je hebt.
Aangezien je voor je overleving afhankelijk bent van de ander, ligt het voor de hand dat je, als klein kind, er automatisch en onbewust voor kiest om de verbinding, de connectie, te behouden. Je gaat dus je echte emoties onderdrukken en past je aan. Je gedraagt je zoals dat gewenst is op dat moment. Als je zo klein bent, is er geen sprake van een échte keuze. Want ja, wat zijn je opties? Weglopen van huis als je drie jaar bent, gaat niet. De strijd aangaan met een volwassene als je vijf bent, is kansloos. Zonder dat jij er over hoeft na te denken neemt je brein de beste beslissing voor je.
Slimme overlevingsstrategie
Wanneer je op een gegeven moment als volwassene beschouwd mag worden en je nog steeds, bewust of onbewust, kiest voor verbinding in plaats van authenticiteit, blijf je bijvoorbeeld bij een partner die je slecht behandelt of laat je je moeder bepalen hoe jij je leven leidt. Dan blijf je in de overlevingsmodus hangen met de overtuiging dat jij je moet aanpassen omdat je anders in de steek gelaten wordt. Als je begrijpt dat deze overtuiging als het ware in jou geprogrammeerd is in het verleden, weet je ook dat er geen reden is om te zeggen: “Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, want ik had voor mezelf op moeten komen. Ik ben ook zo stom dat ik er steeds weer intrap.” Nee, je brein volgde precies de overlevingsstrategie die je geleerd hebt, dus je reactie klopt.
Mild voor jezelf zijn
Je heftige emotie heeft dus niets te maken met de huidige situatie en de ander, maar is een herinnering aan het verleden. Je kunt tegen jezelf zeggen: “Ik reageer zo heftig omdat het me herinnert aan het gevoel dat ik er niet toe doe. Ik kan anders reageren als ik dat wil.”
